පුංචි කාලේ මමත් එක්ක හිටිය එකී...
පෙර පාසලේ මගේ මනමාලි ඒකි...
ලොකු ළමයෙක් උනාලු දැන් ඒකී...
මම එළියේ...නංගි ඇතුලේ...
(ජනේලෙන් පිටත සහ ඇතුල)
"නංගි ඔයා දැන් ගොඩක් ලොකු ද? උසද? "
"එහෙම නෑ අයියේ.."
"එහෙනං මොකද ඇතුලේ?කම්මැලි නෑ ද?"
"කම්මැලියි... දන්නේ නෑ...පිරිමි අය දකින්න හොද නෑලු ...තාත්තවත් බලන්නේ නෑ..සිරිත්ලු"
නංගියේ ඩිංගක් ජනේලය අරිනවා ද
ඔය සුදු මුණ දැක ගන්න ට ඕනේ මට
අම්මා දැක්කොත් අයියේ අපිට
සිදුවෙනවා අයියේ බැනුමක් අහගන්න
නොදක ඉන්න බෑ මට නුබගේ නාරි
මටත් ඉන්න බෑ අයියේ නුබ නොදක
එහනම් අයියේ අරිනවා මම ජනේලය
අතීතයේ දිනකදී උන දෙයකි එය
එක දවසක් නොදැක ඉන්නට බැරි උන මුහුණ
නැගණියේ ඔබ යනවා අද යන්නට දිග
එදවස සොයුරු පෙමම ද තිබුනේ අපි අතර?
මට මේ සිතුවිල්ල ආවේ නිර්මාණරතියේ ආර්ටිකලයක් දැකල. මේ ලින්ක් එකෙන් ඒක බලන්න පුළුවන් ඔයාලට නිර්මාණරති ආර්ටිකලය